We gaan even terug naar zaterdag 19 mei. AFC34 uit. Beiden 27 uit 10. Een voorlaatste wedstrijd, een onderlinge confrontatie. Mooier kan bijna niet. De winnaar zal zich met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid voorjaarskampioen mogen noemen.
Het gevoel vooraf is goed. Waar de jongens af en toe de focus nog wel eens door eigen toedoen ontfocust zien worden is die er nu volledig. En dat is terug te zien in de wedstrijd. Er wordt als team gespeeld met veel passie en inzet. AFC34 is voetballend zeker niet de mindere maar door de hierboven genoemde punten komen we op een 0-1 voorsprong. Deze stand consolideren we tot de rust. Het besef is er dat er misschien nog wel een tandje bij moet om 3 punten uit Alkmaar mee te nemen. Koud uit de kleedkamer wordt het tandje bij ook in praktijk gebracht. We lopen uit naar 0-2 en zelfs 0-3. Wat een weelde!
Maar dan… wordt het toch nog billenknijpen. Zeker voor de bijna voltallige meegekomen supportersschare. 1-3, minuut later 2-3. Oei! Zo het dan toch? Nee hoor, Met een fenomenale afstandspegel weet Dion de wedstrijd in het slot te gooien. 2-4. Wat een apotheose en wat een opluchting. De winst op de naaste concurrent is binnen. De jongens hebben gedaan wat ze moesten doen!
Na de wedstrijd tegen AFC34 de midweekse wedstrijd tegen Texel 94 dan. In theorie kan het nog mis gaan. Bij verlies en een aannemelijke ruime winst van AFC34 bij de Zouaven….. het zou zomaar kunnen. Maar, gelukkig laten onze jongens het op deze bloedhete meiavond niet zover komen. In een meer spannende dan goede wedstrijd wordt Texel94 met een 2-0 nederlaag terug naar de boot gestuurd. Na het laatste fluitsignaal van scheids Dylan worden de champagneflessen ontkurkt en Partypoppers gepopt.
Dat de jongens weten hoe ze een kampioenschap moeten vieren zijn we inmiddels achter gekomen. Gewoon collectief de sloot induiken. Wat een hylarische beelden hebben dat opgeleverd!!
We kunnen inmiddels wel vast stellen dat de jongens in de loop van het seizoen zijn gegroeid en een hecht team zijn geworden. Jongens van O11-2 en O11-3 zijn bij elkaar gezet en blijkt een leuk groepje te zijn. Het tweemaal in de week trainen onder leiding van Marco en Chris heeft zijn vruchten afgeworpen.
Inmiddels hebben we afgelopen zaterdagochtend een leuke Soccergolfsessie achter de rug met aansluitend een prima menuetje bij de Mac Sponsor. Waarvoor dank! Nog twee toernooien te gaan en dan zit het seizoen erop. Het was een waar genoegen.
