Zonder Jesca (al enige tijd langdurig geblesseerd), Mandy (geblesseerd) en Monique (geschorst) gingen we naar Amsterdam. Alhoewel de setting niet was zoals we gewend waren de laatste weken (geen muziek, weinig publiek en nauwelijks sfeer), waren we vanaf het begin attent en bij de les. We wisten dat het een hele goede ploeg (kampioen van vorig jaar) was en waren door Jesca goed geïnformeerd over hun gevaar. We gaven niets weg en creëerden zelf een paar mooie kansen maar we waren niet scherp in de afronding. Dat waren zij wel in de 8e minuut toen wij door een wissel even uit onze organisatie liepen. De bal kwam vrij voor nummer 10 en die schoot strak en hard in de hoek, onhoudbaar voor Lola. We bleven goed voetballen en kregen nog wat kansen maar het wilde niet lukken om ze erin te schieten.
Jordy bevestigde in de rust ons goed spel en onze kans op een goed resultaat als we zo bleven voetballen. Maar na 1 minuut in de 2e helft viel Demi uit door een enkelblessure (de zaal was veel te stroef en Demi had daar in de 1e helft al erg last van en in de 2e helft ging het mis zonder dat er een bal in de buurt was). Wij waren even van slag en daar profiteerde onze professionele tegenstander van: opnieuw nummer 10 schoot de bal strak in, nu van links in de rechterhoek. Daarna pakten we het weer op maar wisten we het goede spel van de 1e helft niet te continueren. Desondanks kregen we nog wel een paar goede kansen maar konden het niet afmaken. Hun wel getuige de 3-0 van nummer 11 in de 26e minuut. Kenmerkend was de 4-0, ook door nummer 11. Na een handsbal die niet werd gezien door de scheidsrechter letten wij even niet op nummer 11 die diep ging en vrij op Loal afging om het af te maken. We hebben verloren van een hele goede ploeg maar hebben wel laten zien dat we het niveau aankunnen dus er is zeker perspectief tegen de mindere ploegen die we nog allemaal tegen moeten komen.