Gisteren was voor de meiden van Reiger Boys ME1 een belangrijke wedstrijd thuis tegen Kolping Boys ME1. Omdat zij vorige week met 20-0 gewonnen hadden wisten wij wat ons te doen stond, we konden aan de bak. Alle meiden waren aanwezig dus we konden op volle oorlogssterkte de strijd aangaan. Met een systeem van 2 verdedigers, 3 middenvelders en 1 spits vingen wij de wedstrijd aan. De aftrap was voor Kolping Boys en sneller dan dat Sven Kramer een rondje op het ijs kon schaatsen lag de bal al achter Esmee, 0-1. iedereen hield zijn hart vast en verwachtte een monsterscore van Kolping Boys maar niets was minder waar. De meiden waren nu gelijk scherp en begonnen lekker te tikken en vooruit te voetballen. er kwamen zelfs nog een paar kansen voor onze meiden maar het ontbrak ons aan een beetje geluk. Uiteindelijk ging een schot van Esmee recht op de keeper af, zij liet hem los en voordat zij hem weer kon pakken was hij achter de doellijn geweest. 1-1 zou je denken maar omdat bij onze meiden de twijfel toesloeg en niemand begon te juichen werd er vrolijk doorgespeeld door Kolping Boys en ook de scheidsrechter kon het van die afstand niet zien. Meiden, zoals Louis van Gaal het al zei : DAN GAAN WE JUICHEN!!!! De stand bleef dus staan op 0-1. Vlak voor de rust kwam Kolping Boys nog 1 keer door en maakte beheerst af, 0-2.
Tijdens de rust heb ik de meiden verteld dat wij deze wedstrijd zeker niet hoefden te verliezen alleen dat er nog meer getikt moest worden en dat er meer van afstand op doel geschoten moest worden. Ze vertelden mij dat Kolping Boys veel duwde, krapte, schopte en dat het niet eerlijk was. Mijn antwoord was dat als ze de bal nog sneller rond zouden laten gaan Kolping Boys nooit bij de bal zou kunnen komen en dus ook niet konden duwen enz. Ik besloot de tweede helft weer ouderwets met een 2,2,2 systeem te spelen om meer druk op het vijandelijke doel te creëren.
Na de rust pakten de meiden het goed op en bleven vooruit voetballen. Er werden meerdere ballen op het doel geschoten en de druk op de tegenstander werd opgevoerd. Dit leidde ertoe dat de bal van achteruit naar de voorhoede gespeeld werd waar Kylie in eerste instantie op de keeper schoot maar de afvallende bal prachtig tussen de palen knalde, 1-2. Hierna kwam het besef bij onze meiden dat er misschien toch nog wat te halen was en bleven ze vooruit spelen. Meerdere kansen werden gecreëerd maar de bal mocht er gewoon niet in! Aan het eind van de tweede helft kreeg Kolping Boys een corner, de bal kwam hoog voor en Esmee wilde hem over het doel tikken. Helaas ging de bal in het eigen doel maar Esmee daar moet jij je niet druk om maken hoor, je had inmiddels al meerdere ballen tegengehouden! 1-3 was nu de score en je zag dat de moed van de meiden hen in de schoenen zakte. Toch bleven ze op de aanval spelen en waren erop gebrand om nog een tegendoelpunt te maken. Uiteindelijk stonden wij met zoveel meiden voorin dat de bal door Kolping Boys naar voren geschoten kon worden en dat zij de 1-4 konden binnen tikken.
Vlak na deze laatste goal volgde het fluitsignaal en waren de penalty's aan de beurt. Esmee stopte 8 van de 9 penalty's en scoorde haar penalty wat echt fantastisch is maar van onze meiden kon verder alleen Aranka de penalty scoren. Misschien ook even op penalty's oefenen meiden.
In de kleedkamer vroeg ik hoe de meiden het zelf vonden gaan en meerdere malen hoorde ik "slecht" . Ik vroeg ze waarom ze het slecht vonden en dat kwam omdat ze verloren hadden vertelden ze mij. Ik vertelde ze dat ze juist heel goed gespeeld hadden, dat ze goed overgespeeld hadden en dat ze met z'n allen een geweldig team hadden gevormd. Als je dit soort wedstrijden iets meer geluk hebt kun je ze gerust ook een keer winnen maar ik vindt het belangrijker hoe de meiden zich ingezet hebben tegen Kolping Boys en daarom wil ik dit weekend een extra compliment aan het hele team geven. Meiden, dit kan nog een leuk seizoen worden en onthoudt dat wij ook nog uit spelen tegen Kolping Boys. Misschien een mooie mogelijkheid voor revanche!!
Patrick van Kemenade
Begeleider Reiger Boys ME1